கடந்த முப்பது ஆண்டுகளுக்கு மேலான இன

கடந்த முப்பது ஆண்டுகளுக்கு மேலான இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வு கிடைக்குமென்று நம்பியிருக்கும் தமிழ் மக்களுக்கு தொடர்ந்தும் ஏமாற்றமே மிஞ்சப்போகின்றது என்கின்ற செய்தியினை மிகத் தெளிவாக சொல்லியிருக்கின்றது அரசியல் கைதிகளின் விடுதலை குறித்த அரசாங்கத்தின் செயற்பாடுகள்.
தமிழ் மக்களின் விடுதலைப் போராட்டமானது காலத்துக்கு காலம் வெவ்வேறு பட்ட கோணங்களில் இனப்பிரச்சினைக்கான இறுதித் தீர்வை மையப்பொருளாகக் கொண்டு நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது.

இது சிங்களத் தலைமைகளும் தமிழ் முஸ்லீம் தலைமைகளும் மறந்துவிட கூடாத முக்கிய விடயமாகும்.

தமிழர்களின் விடுதலை தாகம் அவர்களை பல்வேறு காலகட்டங்களில் பல்வேறு வகையான போராட்டங்களுக்கு தூண்டியதுடன் அதன் ஊடாக தமிழ் மக்கள் சந்தித்த இழப்புக்கள் எண்ணிலடங்கதவையாகும்.

இலங்கை வரலாற்றில் தமிழ் மக்களின் போராட்டம் வேறுமனே ஆயுதத்தை நம்பியதாக இருந்ததில்லை.

கடந்த முப்பதாண்டு கால ஆயுதப் போராட்டத்தின் முடிவு என்பது தமிழ் மக்களின் பிரச்சினைகளை உலக அரங்கிற்கு கொண்டு சென்றதே தவிர, அது தமிழ் மக்களுக்கும் சிங்கள பெரும்பான்மை அரசிற்கும் இடையிலான உரிமைப் போராட்டத்திற்கு ஒரு தீர்வைப் பெற்றுத்தரவில்லை.

மாறாக தமிழ் மக்களை இன்னுமொருபோராட்ட தளத்திற்கு தள்ளியுள்ளது. எனவே ஆயுதப் போராட்டத்தின் முடிவு என்பது தமிழ் மக்களை தங்களது உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்கான இன்னுமொரு போராட்ட களத்திற்கு இழுத்துச் சென்றுள்ளது என்பதே யதார்த்தமானதாகும்.

இங்கு போராட்ட களத்திற்கு இழுத்துச் செல்லுதல் என்பது திட்டமிட்டு நடத்தப்படுகின்ற ஒரு விடயமல்ல என்பதை அனைவரும் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

அது தானாக உருவெடுக்கின்ற ஒரு விடயமாகும். அதாவது தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்போ அல்லது வேறு அமைப்புக்களோ தமிழ் மக்களின் இனப்பிரச்சினை விடயத்திற்கு நியாயமான தீர்வு ஒன்றை பெறாமல் அரசாங்கத்துடன் இணங்கிச் செல்வதோ அல்லது அரசாங்கத்தை காப்பாற்றுவதோ முடியாத காரியமாகும்.

ஏனெனில் தமிழ் மக்கள் தொடர்ந்தும் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பையோ அல்லது வேறு தமிழ் அமைப்புக்களையோ நம்பிச் செயற்படமாட்டார்கள்.

ஒரு கால எல்லைக்கு அப்பால் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் தங்களுக்கான தீர்வினை பெறுவதற்கான வழிகளை தாங்களே ஏற்படுத்திற்கொள்ள நிர்ப்பந்திக்கப்படுவார்கள் என்பதே வரலாறு.

இவ்வாறான சூழ்நிலையோன்றின் ஊடாகவே தந்தை செல்வாவிடமிருந்த போராட்டம் பிரபாகரனின் கைகளுக்கு அப்போது மாற்றப்பட்டதுடன், அது பின்னர் ஆயுதப் போராட்டமாக தீவிரமடைந்திருந்தது.

அப்போது இருந்த தமிழ் தலைமைகள் கூட அதனை நம்பி பயணிக்க வேண்டிய சூழ்நிலை சிங்கள தேசத்தால் ஏற்படுத்தப்பட்டிருந்தது.

இலங்கையை பொறுத்தமட்டில் ஒரே வரலாறு மீண்டும் மீண்டும் திரும்ப திரும்ப எழுதப்படுவதாகவே தோன்றுகின்றது.

அரைநூற்றாண்டுக்கு மேற்பட்ட தமிழ் மக்களின் இனப்பிரச்சினை விடயத்தை வேறுமனே ஒரு ஆயுதப்போராட்டத்துடன் முடித்துக்கொண்ட சிங்கள தேசம் அதற்கு அப்பால் சிந்திக்க தவறியுள்ளது என்றே கூறவேண்டும்.

சர்வதேசத்தின் அழுத்தம் அரசியல் மாற்றம் போன்ற விடயங்களின் ஊடாக நாட்டில் நல்லிணக்கம் எற்படுத்தப்படுவதான தோற்றம் உருவாக்கப்பட்டு அதற்கான வேலைத்திட்டங்களும் முன்னெடுக்கப்படுகின்றது.

ஆனால் சிங்கள தேசத்தில் உள்ள ஒரு சில புத்திஜீவிகளைத் தவிர ஏனையவர்கள் நாட்டில் எந்தப்பிரச்சினையும் இல்லை.

நாட்டில் யுத்தம் என்ற மிகப்பெரிய பிரச்சினை இருந்தது அது தற்போது முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டுள்ளது. இப்போது எல்லா மக்களும் இலங்கையில் நிம்மதியாக வாழ்கின்றார்கள் என்ற கருத்தியலையெ கொண்டுள்ளனர்.

அதாவது இந்த நாட்டிற்கு பிரச்சினையாக இருந்தது பிரபாகரன் என்பவரும் அவருடன் இருந்த படைகளுமே தவிர, தமிழ் மக்களுக்கான அதிகாரப் பகிர்வோ உரிமைகளோ அல்ல என்பதை மீண்டும் மீண்டும் சிங்களதேசம் நிறுவ எத்தனிக்கின்றது.

தமிழ் மக்களை பொறுத்தமட்டில் பிரபாகரன் என்பவர் தமிழர்களின் விடுதலைப் போராட்டத்தின் ஒரு குறியீடே தவிர, பிரபாகரன் முடிந்த முடிவல்ல என்பதை யுத்தத்திற்கு பின்னரான தமிழர்களின் செயற்பாடுகள் எடுத்துக்காட்டியுள்ளது.

அதாவது இலங்கையில் யுத்தம் முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டதன் பின்னரான யுத்த எச்சங்கள் இன்று தமிழ் மக்களின் இனப்பிரச்சினை தீர்வை நோக்கிய போராட்டத்திற்கான மையப்பொருளாக மாற்றமடைந்துள்ளது.

மிகமுக்கியமாக யுத்தக் குற்றச்சாட்டுக்கள் காணாமல் போனோர், முன்னாள் போராளிகள், சரணடைந்தோர், அரசியல் கைதிகள், நாட்டில் நடைபெற்ற படுகொலைகள், வெள்ளைவான் கடத்தல்கள் மற்றும் பல மனிதவுரிமை மீறல்கள் என்பன மீண்டும் தமிழ் மக்களின் இனப்பிரச்சினைத் தீர்வுக்கான மையப்பொருளாக மாற்றமடைந்துள்ளதுடன்,

இதன் ஊடாக இந்த நாட்டில் உள்ள தமிழ் மக்கள் தங்களுக்கான அதிகாரப் பகிர்வையும் தமிழ் மக்களை தமிழ் மக்களே ஆளுகின்ற உரிமையையும் பெற்றுக்கொள்வதற்கான நியாயப்பாடுகளை நிறுவுவதற்கு மீண்டும் தயாராகி வருகின்றனர்.

எனவே தமிழர்களின் போராட்டத்திற்கான அனைத்து காரணிகளையும் அப்படியே வைத்துவிட்டு நாட்டில் நல்லிணக்கத்தையோ அல்லது அரசாங்கத்தின் மீதான நம்பிக்கையையோ கட்டியெழுப்ப யாராளும் முடியாது.

என்னைப் பொறுத்தமட்டில் இலங்கையின் இனப்பிரச்சினைத் தீர்வுக்கு இரண்டே விடயங்கள்தான் உண்டு ஒன்று கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாற்றத்தை கொண்டுவர வேண்டுமென்று நினைக்கின்ற அரசு,

தமிழர்களின் போராட்ட மையப்புள்ளியாக இருக்கின்ற பிரச்சினைகளுக்கு படிப்படியாக தீர்வு காண்பது, அதனை தொடர்ந்து தமிழ் பேசும் மக்களுக்கான அதிகாரப்பகிர்வை வழங்குவது,

இரண்டாவது தீர்வு தமிழர்களின் பிரச்சினைகளுக்கு அவர்களே தீர்வைக் கண்டுகொள்ளட்டும் என்று கூறி உடனடியாகவே தமிழ் பேசும் மக்களுக்கான ஒரு அதிகாரப் பகிர்வினை மேற்கொள்வது.

இவை இரண்டுமே இப்போதைக்கு இலங்கையில் நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்திக்கொள்வதற்கு சிறந்த வழிகளாகவுள்ளது.

ஆனால் இலங்கை அரசாங்கமும் சர்வதேசமும் தமிழர்களின் பிரச்சினைக்கு படிப்படியாக தீர்வைக் காண்பது என்ற முதலாவது நிலைப்பாட்டிலே உள்ளதுடன், அதற்கான வேலைத்திட்டங்களையம் ஆரம்பித்துள்ளது.

அதாவது சிங்கள பெரும்பான்மையின மக்களின் ஆதரவுடன் அந்தமக்களின் மனங்களில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தி தமிழர்களின் பிரச்சினைக்கு படிப்படியான தீர்வை வழங்குவது என்பதே அரசாங்கத்தின் நிலைப்பாடாகவுள்ளது.

ஆனால் அரசாங்கத்தின் இந்த நிலைப்பாட்டில் அரசாங்கத்தினால் ஒரு துளி கூட முன்னேறமுடியவில்லை என்பதே யதார்த்தமாகவுள்ளது.

தமிழ் மக்களின் இனப்பிரச்சினை என்பது ரணி

Resultater (norsk) 1:

De siste tretti årene enn politiske utfallet er avhengig av det tamilske folk fortsetter å skuffe mincappokinratu meldingen svært tydelig sa at politiske fanger, utgivelsen av statens virksomhet.
Angles tamilske folkets frigjøringskamp fra tid til annen i ulik grad aktuelle for endelig løsning maiyapporulakak den kjører på. Sinhala ledelse av den tamilske og muslimske lederskap glemme utilgjengelige det viktigste. Tamil frigjøringen tørst dem til forskjellige tider, hva slags protester som provoserte dermed tamiler lidd tap ennilatankatavaiyakum. Sri Lanka i historien av den tamilske kampen knapt våpen trodde aldri hadde vært. har de siste tre tiår lange væpnede kampen, slutten av den tamilske folks spørsmål til verdens scene vært, bortsett fra at det tamilske folk Rettigheter slite mellom singalesiske majoriteten og regjeringen ikke ga en løsning. I stedet har den tamilske befolkningen innumoruporatta nettstedet. Så slutten av væpnet kamp for den tamilske befolkningen og deres rettigheter, og kampen for å vinne et annet domene som ble trukket realistisk. Og her er den systematiske kamp utkjempet domene dra alle må forstå at man ikke er det. Det er bare et spørsmål om form. Dvs. Tamil National Alliance, eller noen annen organisasjon Tamil etnisk sak rettferdig oppgjør uten en regjering sams å forlate eller regjeringen kapparruvato umulig. På grunn av tamilene, den tamilske nasjonal kuttamaippaiyo eller annet Tamil amaippukkalaiyo bank ceyarpatamattarkal. En frist utover de berørte menneskene en løsning for å anskaffe de måter de erpatuttirkolla ikke noe valg, men til historien. Den culnilaiyonr gjennom faren celvavitamirunta slite Prabhakaran hender og deretter overført, det da væpnet kamp eskalerte. Men den tamilske lederskap, selv avhengig av å reise situasjon, singalesere, men også gjort. Sri Lanka, synes imidlertid den samme posten igjen og igjen gjentok elutappatuvatakave. halvt århundre i løpet av de tamilske folket den etniske problemet, knapt én væpnet med et ferdig Sinhala nasjonen og utover for å vurdere svikt som arrogant. internasjonalt press for politisk endring, som problemene i landet gjennom harmoni erpatuttappatuvatana utseendet har blitt opprettet og programmer gjennomført. Men singalesere i noen puttijivikalait enn andre i landet Ikke noe problem det. Krigen største problem Det har til slutt nå. Nå er alle folk i Sri Lanka, fredelig leve karuttiyalaiye har. Jeg mener, dette landet var et problem Prabhakaran, som var med ham, militære styrker, med unntak for det tamilske folket makt pakirvo rettigheter blir ikke gjentatt cinkalatecam installere ettanikkinratu. Tamilske folket i tilfelle av Prabhakaran av den tamilske frigjøringskamp, ​​et symbol, bortsett Prabhakaran mulig beslutning at krigen av tamilene operasjoner demonstrert. dvs. Sri Lanka for å avslutte krigen for å bringe etterkrigs restene av den tamilske etnisk løsning på kamp, ​​har temaet endret. Viktigst, krigsforbryter påstandene, savnede personer, tidligere soldater, sendere, politiske fanger i landet, massakrene, de hvite van bortføringer og andre menneskerettighetsbrudd ved Tilbake til Tamil etnisk oppgjør temaet er endret, og dermed gjennom landet og den tamilske befolkningen og deres fristilling for den tamilske befolkningen og de ​​tamilske folket, hvilke regler rett til å få Begrunnelsen for etableringen igjen er klare. Så tamilene kampen alle faktorer, så vi forlot landet nallinakkattaiyo eller regjeringen håper å bygge vet ikke. For meg, Løsningen på problemet vårt to-vitayankaltan Det er en liten endring å bringe tror regjeringen, tamilene kampen på senteret hvor problemene gradvis løst, etterfulgt av Tamil-talende folk til strømforsyningen, den andre løsningen til tamilene problemer og deres løsninger skjelne om at den umiddelbare resultatet av tamiltalende folk er en overføring av makt til å overvinne. Begge er nå i Sri Lanka forsoning etablere beste valikalakavullatu. Men den srilankiske regjeringen og det internasjonale Tamil årsaken for steg løsning for å finne den første nilaippattile fortsatt er hensiktsmessige velaittittankalaiyam begynner. dvs det singalesiske flertallet, med støtte antamakkal sinn til en endring av den tamilske forårsake gradvis løsning for å gi regjeringen nilaippatakavullatu. Men regjeringen av denne holdning av regjeringen yatarttamakavullatu frem var ikke engang en dråpe. De tamilske etniske Rani